မင်းကို ပထမဆုံးတွေ့ဖူးတာကို ပြန်သတိရတာက လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်က တစ်ညပေါ့။မင်းတို့စောင့်နေတဲ့အတွက် ငါသီးသီးတစ်ခုယူတယ်။
သရေစာနဲ့တွေ့မယ်။အင်တာနက်မှာ ပထမဆုံးစတွေ့တုန်းကတော့ ကွဲလွဲမှုတွေရှိတယ်။အားမနာပါနဲ့။မင်းပုံပေါ်တယ်။
လက်တွေ့မှာ ပိုပြီးတော့ introverted ဖြစ်ပေမဲ့ အဲဒါက ကျမကို အရမ်းအောက်တန်းကျတဲ့ ခံစားချက်ကို ပေးခဲ့တယ်။စစ်မှုထမ်းဖို့ မင်းတပ်ထဲဝင်ခဲ့တယ်။
အသက် 17 နှစ်အရွယ်တွင် တိုင်းပြည်သည် ကြီးကျယ်သော မီးသတ်အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ယခုနှစ်သည် ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော အခမ်းအနားတွင် ပါဝင်ခြင်း ၇ နှစ်မြောက်ဖြစ်သည်။
မီးသတ်အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း။မင်းငါ့ကိုပြောခဲ့တာကို သတိရလိုက်ပါ- မင်းစစ်တပ်ထဲဝင်တဲ့အခါ မင်းအဖေဆီ စာတစ်စောင်ရေးခဲ့တယ်၊
“ဒီနေ့ မီးငြိမ်းသတ်ပြီး တကယ့် မီးသတ်သမား ဖြစ်လာတယ်။ အမေနဲ့ အဖေ နေကောင်းလား ၊
မင်းလုပ်နေတာလားမင်းငါ့ကိုအရမ်းလွမ်းတယ် မင်းကိုအရမ်းလွမ်းတယ်၊ မင်းစားချင်စိတ်ရှိရမယ်၊ မချမ်းသာဘူး၊ ငါပိုက်ဆံရှာမယ်
သင့်အတွက်။"အသက် 17 နှစ်အရွယ် မင်းက ဒီစကားတွေပြောခဲ့တယ်၊ မင်းရဲ့အိပ်မက်က အရည်အချင်းရှိတဲ့ မီးသတ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ပဲ၊ အခု မင်းဦးဆောင်နေတဲ့၊
တပ်ခွဲမှာ နေ့တိုင်း လေ့ကျင့်နေပြီး အောင်မြင်မှုတွေလည်း လုပ်ထားတယ်။
နောက်တစ်ခုကတော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို ပြောပြဖို့ အချိန်ကို node တစ်ခုအနေနဲ့ သုံးချင်ပါတယ်။
ပထမနှစ်တုန်းက အတူတူနေခဲ့တယ်၊ တတိယနှစ်တုန်းကတော့ ငယ်သေးတယ်၊ နင်က ငါ့ကို အဲ့လိုမပြောဘူး
မင်းက ငါ့ရဲ့စံပြပုဂ္ဂိုလ်မဟုတ်လို့ မင်းကို ကတိပေးတယ်။နောက် တစ်လခွဲကြာရင် မင်းက ငါနဲ့ စကားပြောလိမ့်မယ်။
နေ့တိုင်း၊ မင်းရဲ့နေ့စဉ်လေ့ကျင့်မှု၊ အစားအသောက်၊ ဘဝနဲ့ စည်းကမ်းအကြောင်း မင်းငါ့ကိုပြောလိမ့်မယ်။အရင်တုန်း က သတိရတယ်။
အစကတည်းက ငါပြောခဲ့တဲ့စကားကြောင့် မင်းမျက်ရည်ကျတတ်တယ်။ဒါကို ဘယ်သူမှ မပြောဖူးဘူးလို့ မင်းပြောခဲ့တယ်။
ခင်ဗျားတို့က ဘယ်တုန်းကမှ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုမရှိဖူးလို့ပဲ။နေ့တိုင်းလည်း ရန်ဖြစ်တာပေါ့၊ ငါ့ဒေါသက အရမ်းဆိုးတယ်၊ ငါ မကြာခဏ
အကြင်နာမဲ့သော စကားလုံးများဖြင့် ထွက်သွားရန် တောင်းဆိုပြီး သင်နှင့် လမ်းခွဲရန် အဆိုပြုပါ။ဒါပေမယ့် မင်းဘယ်တုန်းကမှ မစဉ်းစားဘူး။
အချိန်တိုင်း အရှုံးပေးပေမယ့် မင်းက ငါ့အတွက် အရမ်းအဆင်ပြေတယ်။
ငါတို့ ဒုတိယနှစ် အတူတူနေပေမယ့် အကြီးတန်းနှစ်တုန်းကတော့ အလုပ်အကိုင် ပြဿနာနဲ့ ကြုံတော့မယ်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ဘွဲ့ရရာသီသည် ခွဲထွက်ရာသီဟု လူအများထင်မြင်သည့် ပြဿနာကိုလည်း ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ငါ
မင်းဘယ်လိုခံစားရလဲမသိဘူး၊ ဘယ်တုန်းကမှ မထွက်ခွာချင်ခဲ့တာဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဒါကြောင့် ငါဒီလိုအတွေးမျိုးမရှိခဲ့ဘူး။မင်းရဲ့ အနီးအနားမှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ ငါရွေးချယ်ခဲ့တယ်။
အိမ်ပြန်ရောက်ပေမယ့် အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်က ကျွန်တော့်ဘဝကို ပျက်စီးလုနီးပါးပါပဲ။မင်းမိသားစုတစ်ခုစီမှာ သူတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင် "ထူးခြားချက်" ရှိတယ်၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ ငါမကြိုက်ဘူး။
သူတို့ကို။ငါ့ဘဝကိုတောင် ကန့်သတ်ထားတယ်၊ အဲဒီကာလမှာ ငါတို့တွေ မကြာခဏ ရန်ဖြစ်နေကြတယ်၊ မင်းရဲ့မိသားစုက မင်းမရှိဘူးလို့ မင်းထင်လား။
အမှားက ငါပဲ။မင်းက အကောင်းဆုံးထိန်းသိမ်းထားတယ်၊ ငါ့ရွေးချယ်မှု မှားတယ်လို့ ခံစားစေတယ်။
တတိယနှစ်မှာ အတူတူနေပြီး ကျန်တာတွေကလည်း မကြာခဏ ရန်ဖြစ်မှုတွေကြောင့်ပါ။အဲဒါ မင်းကြောင့်လား။
မိဘများ ၊ ကျွန်တော် Fuzhou ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ထားခဲ့ပြီး Xiamen ကို လာခဲ့ဖို့ ရွေးချယ်ခဲ့ပါတယ် ။
ဒီသုံးနှစ်အတွင်းမှာလည်း ကောင်းတာတွေရှိတယ်။ကောင်းတဲ့အချက်တွေကို အရင်ပြောကြည့်ရအောင်။ မင်းမှာ တစ်လရှိတယ်။
တစ်နှစ်အားလပ်ရက်မှာ မင်းငါ့ကိုစားဖို့၊ ဈေးဝယ်ထွက်ပြီး Xiamen နဲ့သွားဖို့ချိန်းတယ်။
GuLangyuသုံးနှစ်လောက် ကျန်ခဲ့တော့ ဓာတ်ပုံတွေ အများကြီးပဲ။ငါအလုပ်များနေတဲ့အခါ မင်းမိဘတွေကို ပင်တန်ကို လိုက်ပို့ပေးမယ်။
ပင်လယ်ကိုကြည့်ဖို့၊ အရသာရှိတဲ့အစားအစာစားပြီး နို့လက်ဖက်ရည်သောက်ပါ။ဒူးရင်းကြိုက်တယ်၊ ဒါတင်မကဘူး ငါ့အတွက်ဝယ်မယ်။
သင်အလိုရှိသမျှ။မင်း ငါ့ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မနာလို ခွင့်မပြုဘူးလို့ မင်းပြောခဲ့ပေမယ့် မင်းမလုပ်ခဲ့ဘူး၊ ငါက တခြားသူတွေကို မနာလိုဖြစ်နေတုန်းပဲ
ကောင်မလေးတွေ ချစ်သူနဲ့ အတူစားလို့ရတယ်၊ ချစ်သူနဲ့ ဈေးဝယ်ထွက်လို့ရတယ်၊ ချစ်သူနဲ့လည်း ခရီးထွက်လို့ရတယ်၊
ဆုံးရှုံးမှုတွေ အများကြီးရှိပေမယ့် မင်းအမြဲပြောလေ့ရှိတာက ငါက တရုတ်သားဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံး မင်းရဲ့ရည်းစားပါ။မင်းမှာတစ်ခုရှိတယ်။
ကြီးလေးသောတာဝန်ကို သင်၏ပခုံးပေါ်တင်ပြီး လူတိုင်းအတွက် သင့်အိမ်ကို ချလိုက်ပါ။
ဒါက မင်းဆီကို ငါ့စာပါ
ချစ်စွာသော နွေလေသည် မှောင်မိုက်။ သစ်ရွက်ခြောက်၊ သစ်ရွက်တစ်ရွက် ဆွဲခြင်း။
အချိန်တွေယင်၊
မင်းနဲ့တွေ့တာ သုံးနှစ်လောက်ရှိပြီ နင်စဉ်းစားကြည့်နော်
အတိတ်က မြင်ကွင်းတွေက မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်ယောင်လာသလိုပါပဲ။
ငါတို့ ကွဲကွာနေပေမယ့်
မိုင်ထောင်ချီ ခြားပါတယ်။
ဒါပေမယ့် ကံကောင်းထောက်မစွာ သူတို့လက်မလွှတ်ခဲ့ပါဘူး။ တွေ့ဆုံမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
မင်းကို လမ်းလျှောက်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ပထမအကြိမ်တွေ့ဆုံမှုတွင် ကင်းစခန်း၊
အဲဒီနေ့က ကောင်းကင်က ကြည်လင်နေတယ်။
လူအုပ်ထဲမှာ မင်းရဲ့ရုပ်ရည်ကို ငါရှာနေတယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီနေ့အထိ မင်းလက်ကို ငါကိုင်တယ်။
ကျောင်းစတက်ပြီးနောက်၊
မင်းက Quanzhou မှာနေတယ်၊ ငါ Fuzhou မှာပါ
မင်းငါ့ကိုတွေ့ချင်တယ်၊
ဒါပေမယ့် ခွင့်တောင်းတာဟာ "ပင်ပန်းတဲ့အလုပ်" ပါ။
အသင်းခေါင်းဆောင်ထံ ထွက်ခွာခွင့်စလစ်ကိုင်ဆောင်သည့်အခါ အခြေအနေကို သတင်းပို့ရန်၊
စနစ်တကျ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိရန် လိုအပ်သော်လည်း ကျွန်ုပ်၏ နှလုံးသားအောက်ခြေရှိ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ဖိနှိပ်ရန်လည်း လိုအပ်ပါသည်။
အပြင်ထွက်ရမယ့်နေရာတွေ ပြည့်တဲ့အခါ ဒီနေ့ တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ...
အလုပ်မှအားလပ်ချိန်ယူခြင်းသည် "ခက်ခဲသည်" ဖြစ်လာနိုင်သည်။
အစည်းအဝေးများကို "ဖုန်းယာဂု" အဖြစ်ပြောင်းလဲနိုင်သည်။
"မင်းရောရှိလား။ ဒီအပတ်မှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ကိုယ်ကာယကြံ့ခိုင်မှုစမ်းသပ်ပါ၊ ငါနောက်ငါးကီလိုမီတာအပြေးဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်လိမ့်မယ်"
"ပြန်လာဖို့ ဘယ်လောက်ကြာဦးမှာလဲ...ဟင့်အင်း၊ အဲဒီလူ ဘယ်မှာလဲ"
မကြာခဏ ငါလေ့ကျင့်နေပြီး မင်းစောင့်နေတယ်။
မင်းပြောတာ အဆင်ပြေတယ်။
စကားလုံးတွေမှာ အကူအညီမဲ့တာကို နားလည်တယ်။
မင်းပြုံးပြီးပြောတယ်
“စစ်သားတွေကို နိုင်ငံတော်ကို လွှဲပြောင်းပေးတယ်လို့ ပြောတယ်၊
နိုင်ငံကနေ ရည်းစားမရဘူး။“
ငါ မင်းကို တစ်ချိန်လုံး လိုက်မသွားနိုင်ဘူး၊
ငါ့အတွေးတွေကို လမင်းဆီပဲ ပို့နိုင်တယ်။
မိုင်ထောင်ပေါင်းများစွာ ဝေးကွာခဲ့တဲ့အချိန်တွေမှာ အတူနေနိုင်ပါစေ။
အသေးအဖွဲအရာတွေကြောင့် စိတ်ဓာတ်ကျနေတယ်၊
မင်းသိပြီးရင် အဝေးက ငါ့ကိုလာတွေ့လိမ့်မယ်။
မြေအိုးဆိုင်ကို ခေါ်သွားပါ။
မြေအိုးသည် လူ၏ကိုယ်ခန္ဓာကို ပြုစုပျိုးထောင်နိုင်ပြီး ဉာဏ်ကို တိုးတက်စေသည်ဟု ဆိုကြသည်။
လက်ထဲမှာ ရွှံ့တွေကို ကိုင်ထားတဲ့အခါ တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ပါ။
အိုးခွက်ကို ချက်ခြင်းချစ်မိသွားတယ်။
တည်ငြိမ်တယ်၊ ဖြောင့်တယ်၊ အဲဒါက မင်းငါ့ကို ပေးခဲ့တဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ မရှိမဖြစ် လိုအပ်ချက်တွေ ဖြစ်ရမယ်။
"ကျောက်တုံးခတ်ခြင်းသည် စိတ်နှင့် ခွန်အားကို ချုပ်ကိုင်ခြင်းဖြစ်၏။
ဤလုပ်ငန်းစဉ်သည် ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် စိတ်ရှည်ရန် လိုအပ်သည်။
အရမ်းအလျင်လိုမနေပါနဲ့။“
မီးဖိုမှထွက်ပြီးနောက် ပန်းအိုးသည် မာကြောပြီး ပြတ်သားပြီး သုံးဖက်မြင်ရှိသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
ငါ့မှာ အပျော်ဆုံး အပြုံးရှိတယ်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တွေ့ဖို့ခက်တယ်၊ ခွဲရခက်တယ်။
အချိန်တွေကုန်သွားတယ်၊ ခွဲဖို့အချိန်တန်ပြီ။
တခြားသူတွေနဲ့ တွေ့ဆုံဖို့ ရက်တွေကြာတယ်။
နှစ်နဲ့ချီပြီး ဆုံကြတယ်၊
မင်းရဲ့တည်မြဲမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
မင်းရဲ့ ခံစားချက်လေးတွေတောင်
ဝေးဝေးက ငါ့ကို အရမ်းပျော်စေတယ်။
ဒါပေမယ့် မင်းကိုပြောချင်တဲ့ အတွေးတွေရှိတယ်။
မင်းရဲ့မျက်လုံးတွေမှိတ်လိုက်တိုင်း ငါ့နှလုံးသားကို ခုန်ပေါက်သွားစေတယ်။
မင်းလျှောက်တဲ့လမ်းတိုင်းက ပန်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတယ်။
ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့လက်ကို ကိုင်ထားခွင့်ပြုပါကွာ။
ဤသည်မှာ သင့်အဖြေဖြစ်သည်-
ပျားရည်-
အိပ်ပျော်နေပြီလား?
ပြတင်းပေါက်အပြင်မှာ နွေမိုးရွာတယ်။
လှန်လိုက် လှန်လိုက်၊ ဒါပေမယ့် ဘယ်တော့မှ မအိပ်ဘူး၊ အကြွေးတင်၊ စိတ်မပူနဲ့။
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ရုတ်တရတ် လွမ်းတယ်။
အများကြီးပြောပြချင်တယ်၊ တကယ်ပြောပါရစေ။
ငါက elm တစ်ကောင်ပါ ဒါပေမယ့် စကားတစ်လုံးမှ မပြောနိုင်ဘူး၊ လက ပြည့်နေပြီး လကွယ်နေတယ်။
မနေ့ကလို နှုတ်ဆက်တယ်။
ဘယ်တော့ဆုံမှာလဲ
နောက်တစ်ကြိမ် ဘယ်လောက်လဲ။
ကတိကို လွယ်လွယ်နဲ့ အကောင်အထည်ဖော်လို့ မရပါဘူး။
ကျွန်တော်က မီးသတ်သမားဆိုတော့
မီးအပြာက ကျွန်တော့်ကို တာဝန်တစ်ခုပေးတယ်။
လူတွေက ရိက္ခာတွေ ပေးတယ်။
လူတိုင်းရဲ့ရှေ့မှာ ငါက တာဝန်နဲ့ တာဝန်ကိုပဲ ရွေးနိုင်တာ။
ချစ်တယ်!
တင်ချိန်- ဇူလိုင်-၁၁-၂၀၂၂